Λίγα λόγια για την λειτουργία του blog.

Το blog δημιουργήθηκε από ελεύθερους ανθρώπους που αγωνίζονται για την αναρχία,χωρίς συμβιβασμούς,δόγματα και μορφές εναλλακτικής εξουσίας ή κλίκας.Δίνεται η δυνατότητα στον οποιονδήποτε να εκφράσει τις απόψεις του,επικοινωνώντας μαζί μας στο lykoitounotou@riseup.net,είτε συμπράττει με κάποια ομάδα,είτε πορεύεται σαν άτομο,αρκεί αυτές να είναι αληθείς και να μην φέρουν κίνδυνο προσωπικής στοχοποίησης από τα μέσα καταστολής,σε αντίθεση με πολλά blogs και σωρό δημοσιευμάτων,απο τους υπερασπιστές του ρεφορμισμού.

Friday, October 21, 2016

Παρέμβαση στη Θεσσαλονίκη.











ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΌΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΉΣ ΣΠΥΡΟΠΟΎΛΟΥ,
ΤΟΥ ΠΆΝΟΥ ΜΙΧΑΛΆΚΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΊΜΕΝΗ ΕΚΚΈΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΆΛΗΨΗΣ
BIBLIOTECA KAOS ΣΤΟ ΠΌΡΤΟ ΑΛΈΓΚΡΕ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΊΑΣ.


Η ΑΓΓΕΛΙΚΉ ΣΠΥΡΟΠΟΎΛΟΥ συνελήφθηκε στις 2 Μαρτίου 2015 και κρατείται
στις φυλακές Κορυδαλλού. Έχει αναλάβει την ευθύνη για την απόπειρα
απόδρασης της ΣΠΦ από της φυλακές Κορυδαλλού.  Στην δίκη που έγινε
καταδικάστηκε σε 28 χρόνια κάθειρξης .

Ο ΠΆΝΟΣ ΜΙΧΑΛΆΚΟΓΛΟΥ συνελήφθηκε την 1η Οκτωβρίου 2014 στην Αθήνα και
κρατείται στις φυλακές της Νιγρίτας Σερρών. Έχει καταδικαστεί για
οπλοκατοχή. Εδώ  και 5 μήνες ενώ δικαιούται άδεια από τις φυλακές
εντούτοις η φυλακή δεν του την δίνει.

Η ΚΑΤΆΛΗΨΗ BIBLIOTECA KAOS στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας είναι ένας
χώρος  ο οποίος λειτουργεί ως βιβλιοθήκη και ως χώρος για εκδηλώσεις από
τις 11 Ιουνίου 2015. Τον Ιούλη του 2016 έλαβαν  εντολή εκκένωσης της
κατάληψης για την 4η Αυγούστου 2016.

ΑΤΟΜΙΚΌΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΎΤΕΡΟΥ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΎ ΧΏΡΟΥ
 

Saturday, June 25, 2016

Πολιτική Δήλωση της Αγγελικής Σπυροπούλου στην δίκη για το σχέδιο απόδρασης της ΣΠΦ



Πολιτική Δήλωση της Αγγελικής Σπυροπούλου στην δίκη για το σχέδιο απόδρασης της ΣΠΦ
«Η δικαιοσύνη γεννήθηκε τη στιγμή που χάσαμε τον έλεγχο επάνω στις ζωές μας»
(BrunoFilippi)

Η πολιτική μου υπόσταση και συνείδηση δεν θα μου επέτρεπαν ποτέ να βρεθώ «απολογούμενη» μπροστά σε μια στημένη παρωδία, όπως αυτή που διαδραματίζεται το τελευταίο διάστημα σε αυτήν εδώ την αίθουσα, γι αυτό το λόγο τα όσα θα πω κινούνται σε καθαρά πολιτικό και όχι δικονομικό επίπεδο. Η πολιτική δράση ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με βάση τον ποινικό κώδικα συνεπώς σε καμία περίπτωση εσείς, τόσο σαν άτομα όσο και σαν θεσμός, δεν είστε σε θέση να την κρίνετε.
Ως αναρχικοί που τασσόμαστε ενάντια στο κράτος οφείλουμε να εναντιωνόμαστε και στους νόμους που το υποθάλπουν και που δικαιολογούν την ύπαρξη του.
Τι είναι όμως το δίκαιο;
Τίποτα παραπάνω από ένα σύμπλεγμα κανόνων που ορίζουν το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Είναι ένας «οδηγός» κοινωνικής συμπεριφοράς που αποσκοπεί στην επιλογή της υποταγής και στη διατήρηση της εξουσίας μέσω του φόβου των κυρώσεων για κάθε παρέκκλιση από το επιτρεπτό, από το νόμιμο…
Είναι «δίκαιο» οι τράπεζες να αποτελούν τους παγκόσμιους τοκογλύφους, είναι όμως «άδικο» να τις τινάζεις στον αέρα με μια γερή δόση εκρηκτικών. Τότε μετονομάζονται σε «κοινωφελή ιδρύματα» και η δικαιοσύνη σας μοιράζει ισόβια…
Είναι «δίκαιο» οι κυβερνήσεις να βομβαρδίζουν σωρηδόν αμάχους στα πλαίσια των κατά τ’άλλα «ανθρωπιστικών» τους πολέμων, είναι «άδικο» όμως να εκτελέσεις αυτούς που ευθύνονται για τον θάνατο χιλιάδων…
Ένα παιχνίδι των λέξεων που διαμορφώνει το συλλογικό φαντασιακό ανάγοντας το δόγμα του «νόμου και της τάξης» σε ύψιστη αρετή, με μοναδικό σκοπό τη διατήρηση του υπάρχοντος εξουσιαστικού συστήματος.
Ο κόσμος της κυριαρχίας τον οποίο προστατεύετε και συντηρείτε, προωθεί ή καλύτερα επιβάλλει μια συστηματοποιημένη ζωή οι εκφάνσεις της οποίας δυναστεύουν, υποδουλώνουν και περιορίζουν τις δυνατότητες της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι συμπεριφορές , οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι σχέσεις, μεταφέρονται σε μηχανικές διαδικασίες που διαμορφώνουν αυτό που αποκαλείται ομαλότητα ή κοινωνική νόρμα. Ο τρόπος ζωής που μου προτείνετε συνοψίζεται σε μια άθλια επαναληπτικότητα, προδιαγεγραμμένη και χωρίς ανατροπές. Μια βαρετή πορεία μιας ανούσιας ύπαρξης που απλά περιμένει να τη διακόψει ο θάνατος.
Εγώ όμως δεν χωράω στο κόσμο σας. Δεν αντέχω αυτή την απόλυτα οργανωμένη πλήξη του.
Είναι εκείνες οι στιγμές το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθείς όπου καπνίζεις το τελευταίο τσιγάρο και κάνεις την αποτίμηση της μέρας που πέρασε. ..Ο καπνός μπερδεύεται με τις σκέψεις σου και στην τελευταία τζούρα καταλήγεις… Η μέρα σου δεν ήταν αρκετή… Η αίσθηση του ανικανοποίητου σε κατακλύζει και σου κόβει την ανάσα… «Δεν μπορώ να ζήσω έτσι…» «Δεν θέλω να ζήσω έτσι». Σε παίρνει ο ύπνος ενώ στο μυαλό σου επαναλαμβάνονται τα λόγια…
Η νέα μέρα έρχεται να σε φέρει αντιμέτωπο  με την πραγματικότητα και έχει έρθει η ώρα να κάνεις τις επιλογές σου… Εγώ από την επιβίωση επέλεξα να ζήσω… Αντί για την ασφάλεια της κανονικότητας επέλεξα να ξεκινήσω ένα ταξίδι προς το άγνωστο των πιθανοτήτων όπου κάθε στιγμή κρύβει τη δική της έκπληξη. Εκεί όπου η ένταση έρχεται να αντικαταστήσει την υποτονικότητα.
Η ανάγκη που καίει μέσα μου να αρνηθώ την ομοιομορφία που η νομιμότητα σας επιτάσσει με οδήγησε σε μια διαδικασία διαρκούς εξέγερσης για την απόδραση από τα τόσο στενά όρια μιας κοινωνίας-φυλακής. Σε αυτή διαδρομή ο χρόνος μηδενίζει. Τα ρολόγια μας σταματούν τη στιγμή της επίθεσης. Δεν χρειάζονται πια «αφορμές». Πάψαμε να υπολογίζουμε τα «πρέπει». Το κόστος, τις συνέπειες…
Ο σκοπός είναι ένας, να μεγιστοποιήσουμε την απειλή, να δημιουργήσουμε έναν επικίνδυνο εσωτερικό εχθρό που θα χτυπά στην καρδιά του συστήματος σας. Ο δρόμος αυτός είναι μοναχικός και συχνά σε φέρνει αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, με τις δικές σου, προσωπικές, αντιφάσεις. Είναι ένας πόλεμος που ξεκινά από μέσα σου και ξεχύνεται ορμητικά ενάντια σε κάθε έκφανση του σύγχρονου πολιτισμένου κόσμου σας. Στον πόλεμο αυτό που ως αναρχικοί έχουμε κηρύξει εναντίον σας και δεν το αρνηθήκαμε λεπτό- δεν υπάρχουν ουδέτερες στάσεις.
Οι σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, παρά την πολύχρονη αιχμαλωσία τους, δεν υποχώρησαν. Αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι και να φιλήσουν το σταυρό της μετάνοιας. Υπερασπίστηκαν στο ακέραιο και με αξιοπρέπεια την αναρχική τους υπόσταση. Παρότι, λοιπόν, δεν είμαι μέλος της Συνωμοσίας, μας συνδέει η κοινή πολιτική συνείδηση. Μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες, τις ίδιες ιδέες και το ίδιο πάθος για ελευθερία. Η πολιτική συγγένεια που μας συνδέει δεν θα μπορούσε παρά να με κάνει να σταθώ αλληλέγγυα δίπλα τους.
Η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς συναισθηματικά φορτισμένη λέξη. Η αλληλεγγύη χαράζει εξεγερτικές κατευθύνσεις και αποτρέπει τη λήθη από το να γίνει η ταφόπλακα των αιχμαλώτων συντρόφων. Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που γεννιέται η συνενοχή. Ποια θα μπορούσε να είναι αυθεντικότερη και ειλικρινέστερη ένδειξη αλληλεγγύης προς αυτούς τους συντρόφους από το να συμβάλλω ηθικά και πρακτικά στο σπάσιμο της αιχμαλωσίας τους; Μόνο περήφανη μπορώ να νιώσω που συμμετείχα στην απόπειρα απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και κανένα δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να κρίνει την επιλογή μου.
Η φυλακή, άλλωστε, είναι μια στάση για όποιον αποφασίσει να οπλίσει τις επιθυμίες και τις αρνήσεις του. Κι εδώ αρχίζουν οι αντιφάσεις… Εμείς που αγαπάμε τόσο πολύ την ελευθερία είμαστε εγκλωβισμένοι στο τσιμέντο… Εμείς που αγαπάμε τη ζωή με πάθος φλερτάρουμε με τον θάνατο κάθε λεπτό. Αν η φυλακή έχει ως στόχο να μας « εξημερώσει», μάθετε πως οι τοίχοι και οι κλειδαριές μας τρέφουν με οργή και η όρεξη για εκδίκηση μεγαλώνει… Μπορούμε να αποτύχουμε, δεν μπορούμε όμως να υποταχθούμε… Δεν πρόκειται για την αρχή και σίγουρα ούτε για το τέλος μιας ιστορίας αλλά για την διαδρομή κι εκεί είναι που βρίσκεται όλη η ομορφιά…
 Γι αυτούς τους λόγους, αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου αναλαμβάνω, περήφανα και χωρίς ίχνος μεταμέλειας, την ευθύνη για την έμπρακτη πολιτική συνεισφορά μου στο σχέδιο απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Όσες φορές και να γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα έκανα ξανά και ξανά την ίδια επιλογή.

Αγγελική Σπυροπούλου – γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού

Sunday, June 5, 2016

Πολιτική δήλωση του Σπύρου Μάνδυλα – Δίκη για την πρώτη εισβολή των μπάτσων στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

Στάλθηκε στο ''Λύκοι Του Νότου''

Πολιτική δήλωση του Σπύρου Μάνδυλα
Δίκη για την πρώτη εισβολή των μπάτσων στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ
Πρόεδρος : Πείτε μας για αυτά που κατηγορείστε. Τι έχετε να δηλώσετε?
Μάνδυλας: Καταρχήν πριν πω οτιδήποτε, θέλω να πω ότι η κοπέλα που συνελήφθηκε μαζί μου η Ξ.Κ. δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση. Για τις επιλογές τις δικές μου θέλω να πληρώνω  μόνο εγώ. Την Ξ. την συνάντησα πηγαίνοντας στο Ναδίρ και επειδή οι μπάτσοι ήθελαν να γίνει η εισβολή στην κατάληψη όταν θα ήμουν εγώ μέσα, έτσι συνελήφθηκε και η ίδια μαζί μου. Το τονίζω αυτό εξαρχής ώστε να το λάβετε υπόψη σας.
Όσων αφορά τις κατηγορίες, κάποιες τις αποδέχομαι και κάποιες όχι.
Πριν όμως μιλήσω για αυτές καθ αυτές τις κατηγορίες θα ήθελα να πω τι είναι το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ. Σχετικά με την εν λόγο κατάληψη εγώ καταρχήν αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη από το 2005 ως και σήμερα. Οι πολιτικές δραστηριότητες του Ναδίρ όλα αυτά τα χρόνια είναι πολλές και διαφορετικές. Έχουμε κάνει εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές, καφενεία, διοργάνωση πορειών, φιλοξενία του ραδιοφωνικού σταθμού radio-revolt, μικροφωνικές και εξορμήσεις στην πόλη-παρεμβάσεις, ενώ επίσης έχουμε προχωρήσει στις εκδόσεις κάποιων βιβλίων.
Οι χώροι που υπάρχουν στην κατάληψη είναι το καφενείο, το studio για πρόβες και ηχογραφήσεις, το γυμναστήριο, ο κήπος, η βιβλιοθήκη με εκατοντάδες τίτλους βιβλίων και ένα πολύ μεγάλο αρχείο, η νησίδα υπολογιστών, η κουζίνα, το συνεργείο και ο ξενώνας φιλοξενίας.
Θα προσέξατε ότι δε έφερα μάρτυρες υπεράσπισης. Δεν το κρίνω σκόπιμο . Ούτε θα προσκομίσω πτυχία, βεβαιώσεις εργασίας και έγγραφα ιδιοκτησίας. Επειδή σαν υπεράσπιση έχω την ανάδειξη της πολίτικης μου δράσης από το 2004 ως και σήμερα.
Πρόεδρος : Έτσι είναι το πρωτόκολλο… Προσκομίζουμε έγγραφα για να δείξουμε ποιοι είμαστε… Έτσι είναι οι κανόνες…
Μάνδυλας: Εδώ κατηγορούμαι γιατί είμαι αναρχικός όχι για το εάν έχω πτυχίο ή όχι. Άλλωστε αν κάποιος έχει πάρει πτυχίο αποδεικνύει κάτι? Τα μεγαλύτερα εγκλήματα , άνθρωποι με πτυχία τα έχουν κάνει… Προσκόμισα πριν τρεις φακέλους με τη δράση του Ναδίρ .Ο πρώτος φάκελος περιέχει προκηρύξεις που έχουμε βγάλει σαν κατάληψη. Ο δεύτερος περιέχει δειγματοληπτικά κάποιες αφίσες της κατάληψης, ενώ ο τρίτος φάκελος περιέχει κείμενα και δράσεις αλληλεγγύης προς το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ με αφορμή την εισβολή τότε των μπάτσων στην κατάληψη.
Ένα άλλο ζήτημα που θέλω να θίξω είναι το γεγονός ότι τα τελευταία έξι χρόνια είμαι μόνιμα στοχοποιημένος από το κράτος για την πολιτική μου δράση. Είμαι άλλωστε ο βασικός κατηγορούμενος και στις 4 κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους εναντίων του Ναδίρ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πριν περίπου τρία χρόνια συνελήφθηκα και κατηγορήθηκα για 4 χτυπήματα και συμμέτοχη στη Συνομωσία πυρήνων της φωτιάς. Χωρίς ούτε ένα στοιχείο. Για αυτή την περίπτωση έμεινα προφυλακισμένος 18 μήνες στις φυλακές Κορυδαλλού. Πλέον έχω απαλλαγεί ήδη από τα τρία χτυπήματα και στη δίκη που γίνεται αυτό το διάστημα στην Αθήνα πάω για πλήρη  αθώωση. Γιατί τα λέω όλα αυτά? Για να αποδείξω τις σκευωρίες που στήνει το κράτος σε αναρχικούς.
Πρόεδρος : Διαβάζω εδώ στο βιβλίο του Alfredo Bonanno “ Η ένοπλη χαρά”  από τις εκδόσεις της κατάληψης σας , ένα απόσπασμα:
Βιάσου σύντροφε, πυροβόλησε γρήγορα τον μπάτσο, τον δικαστή, το αφεντικό, προτού μια νέα αστυνομία το αποτρέψει. ….Βιάσου να παίξεις. Βιάσου να αρματωθείς.”
Εσείς συμφωνείτε με αυτό το απόσπασμα?
Μάνδυλας: Ένα από τα χαρακτηριστικά της αναρχίας είναι η πολυμορφία. Εγώ συμφωνώ και με την ένοπλη επαναστατική βία.
Πρόεδρος : Πείτε μας για τις κατηγορίες συγκεκριμένα.
Μάνδυλας: Ας δούμε το ζήτημα της εγκληματικής οργάνωσης. Τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Από το 2008 και μετά δεκάδες περιπτώσεις με παραπάνω από 2 κατηγορούμενων για διάφορες παραβατικές συμπεριφορές ονομάζονταν από τους μπάτσους ως “εγκληματική οργάνωση”. Τα γνωρίζετε αυτά δικαστικοί είστε… Στη Θεσσαλονίκη η τακτική αυτή εκφράστηκε από τον πρώην διοικητή ασφάλειας Θεσσαλονίκης Αθηναγόρα Παζαρλή και την ασφαλίτικη συμμορία του.
Όσων αφορά το Ναδίρ δεν είναι εγκληματική οργάνωση για το λόγο πως αν θέλαμε αν κάνουμε εγκληματική οργάνωση θα φτιάχναμε απλώς μια γιάφκα και θα είχαμε και ένα λογιστή για τα οικονομικά ξεπλύματα της οργάνωσης…
Τι είναι όμως το Ναδίρ? Είναι ένας “ανοιχτός χώρος” μέσα στις φοιτητικές εστίες Θεσσαλονίκης. Ο λόγος που επιλέχτηκε να γίνει εκεί η κατάληψη είναι πολύ συγκεκριμένος. Θέλουμε να είμαστε μέσα σένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων (νέων ανθρώπων) ώστε ακόμα και από εκεί να πετυχαίνουμε την μεγαλύτερη δυνατή “αναρχική διάχυση”.
Πως εννοούμε τον “ανοιχτό χώρο” ? Εννοούμε έτσι έναν χώρο που αφού απελευθερωθεί από τα προηγούμενα χαρακτηριστικά του επιστρέφεται πίσω με βάση τις αξίες της αναρχίας, της αυτοοργάνωσης και της αντιεραρχίας. Είναι ένας χώρος ενάντια σε κάθε εξουσία όπως είναι το κράτος και τα αφεντικά. Σε αυτό το χώρο έχουν πρόσβαση όλοι εκτός από τους εχθρούς της ελευθερίας. Εχθρούς της ελευθερίας εννοούμε τους πολιτικούς τους φασίστες , τους μπάτσους , τους σεξιστές, τους δικαστικούς, τους κομματικούς φορείς, κ.α. Εσείς για παράδειγμα δε μπορείτε να μπείτε σε ένα τέτοιο “ανοιχτό χώρο”. Στέλνετε κόσμο στις φυλακές…
Μιας και μιλάμε για το ζήτημα των ανοιχτών χώρων – των καταλήψεων καλό είναι να ειπωθούν και κάποια επιπλέον πράγματα. Ο χώρος που έχουμε κάνει την κατάληψη Ναδίρ ήταν ένας εγκαταλελειμμένος χώρος . Προφανώς αυτό έχει να κάνει με τη υποχρηματοδότηση των ελληνικών πανεπιστήμιων αλλά και με το γεγονός ότι  ένα κτήριο που είναι κατασκευασμένο για να φιλοξένει 600 φοιτητές είναι λογικό να διαθέτει και ανεκμετάλλευτους χώρους.
Παρόλα αυτά θέλω να σταθώ στο γεγονός της σημασίας της ύπαρξης μιας κατάληψης. Μια αναρχική κατάληψη οφείλει να υπάρχει όσο υπάρχουν τα αίτια που τη δημιουργούν. Όσο υπάρχει κράτος και εξουσία.
Σχετικά με το ραδιοφωνικό εγχείρημα του radio-revolt , για το οποίο αναλαμβάνω επίσης την πολιτική ευθύνη για όσο διάστημα δραστηριοποιούμουνα σε αυτό, τα πράγματα είναι εξίσου ανάλογα με αυτά που προανέφερα. Είχαμε την ανάγκη να εκφραστούμε και ξεκινήσαμε την διαδικασία του στησίματος αναρχικού ραδιοφωνικού σταθμού. Συγκεντρώσαμε 3000 ευρώ κάνοντας μια 3ημερη αυτοοργανωμένη συναυλία και αγοράσαμε τα μηχανήματα ώστε να εκπέμπουμε “πειρατικά”. Πειρατικά εκπέμπαμε για 2 λόγους. Αφενός επειδή δεν αναγνωρίζουμε σαν αναρχικοί την ύπαρξη κανενός ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου και διαχειριστή συχνοτήτων (ΕΕΤΤ) κι αφετέρου γιατί μια άδεια στα FM μπορεί να κοστίζει μέχρι και 500.000 ευρώ. Πιστεύω γνωρίζετε επίσης και όλη την ιστορία που έχει στηθεί γύρω από τις άδειες και τα ραδιοτηλεοπτικά δικαιώματα….
Άλλη κατηγορία που έχω είναι αυτή της σωματικής βλάβης εναντίων του μπάτσου Παντελή Ξανθιάκου. Πράγματι την αποδέχομαι . Το περιστατικό έγινε ως εξής: Μόλις μπήκα στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ μετά από κάποια λεπτά έγινε η εισβολή από τους μπάτσους. Το Ναδίρ περικυκλώθηκε από διάφορες ομάδες μπάτσων και μέσα μπούκαρε μια ομάδα 30 ασφαλιτών οι οποίοι φορούσαν full-face, κράνη, μπουφάν μηχανής , χοντρά πουλόβερ και κρατούσαν τσεκούρια και βαριοπούλες. Στην πρώτη γραμμή από αυτούς ήταν ο μπάτσος Ξανθιάκος . Άρπαξα μια σημαία και άρχισα να χτυπώ τους εισβολείς της κατάληψης μου.
Κάτι άλλο που θέλω να πω είναι για το ποια ήταν η πραγματική αιτία της εισβολής στην κατάληψη. Οι εμπρησμοί και τα σπασμένα φυλάκια ήταν απλά οι αφορμές που τις εκμεταλλεύτηκαν οι μπάτσοι ώστε να εισβάλλουν στην κατάληψη. Ο πραγματικός λόγος ήταν η πολιτική δράση της κατάληψης . Αυτό που ενοχλεί το κράτος είναι η αλληλεγγύη που έχουμε δείξει σε ένοπλες οργανώσεις και φυλακισμένους αναρχικούς, είναι το γεγονός ότι μέσω ενός ραδιοφώνου διαταράξαμε την ησυχία της πόλης και διακόψαμε τον μονόλογο της εξουσίας.
Εσείς θεωρείτε εμάς εγκληματίες. Εμείς λέμε ότι εγκληματίες είναι το κράτος , οι δικαστικοί κύκλοι, και η αστυνομία. Η καταστολή απέναντι σε αναρχικά κατειλημμένα εγχειρήματα αποδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: Ότι οι καταλήψεις είναι επικίνδυνες για την εξουσία.
Σπύρος Μάνδυλας,
Μέλος της συνέλευσης του Αναρχικού Στεκιού Ναδίρ

3 Ιουνίου 2016

Saturday, June 4, 2016

Μια συμβολή του αναρχομηδενιστή Σπύρου Μάνδυλα στην εκδήλωση της «Biblioteca Kaos» στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας.


 Στάλθηκε στο ''Λύκοι Του Νότου''


Μια συμβολή του αναρχομηδενιστή  Σπύρου Μάνδυλα
στην εκδήλωση της «BibliotecaKaos» στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας.

Καλησπέρα σύντροφοι,
Θα προτιμούσα  η παρέμβαση μου να ήταν άμεση όμως οι περιοριστικοί οροί που μου έχουν επιβληθεί δε μου επιτρέπουν να μετακινηθώ εκτός Θεσσαλονίκης. Είναι μια τακτική που έχει υιοθετηθεί τον τελευταίο καιρό  από το ελληνικό κράτος  ώστε να κρατά σε πολιτική ομηρία αναρχικούς.

Χαιρετίζω την εκδήλωση , τονίζοντας το πόσο σημαντικό είναι να γίνονται τέτοιου είδους εκδηλώσεις με άτομα  που είτε έχουν  προχωρήσει σε ένοπλες ενέργειες είτε έχουν στοχοποιηθεί από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς με αφορμή το αντάρτικο πόλης . Είναι επίσης σημαντικό ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση έχει διεθνιστικά χαρακτηριστικά, αποδεικνύοντας έτσι ότι η αλληλεγγύη δε «γνωρίζει» σύνορα.
Θα μιλήσω για 2 πράγματα. Το πρώτο  ζήτημα είναι  η σύνδεση δημόσιου και παράνομου  και το πώς το κράτος αντιλαμβάνεται τα δημόσια εγχειρήματα  ενώ  το δεύτερο είναι το πως κατά τη γνώμη μου πρέπει να οργανωθεί ο μηδενιστικός  χώρος –η μηδενιστική τάση , αυτό που έχει ονομαστεί τα τελευταία χρόνια ως «τρίτος πόλος».
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν  να δούμε το πρώτο ζήτημα. Στην  περίπτωση του Ναδίρ το κράτος  πιστεύω ότι έδειξε τις προθέσεις του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι για όποιον έχει παρακολουθήσει έστω και επιδερμικά την περίπτωση του αναρχικού στεκιού Ναδίρ  θα γνωρίζει ότι το κράτος τα τελευταία 6 χρόνια εξαπόλυσε εναντίον  μας  4 κατασταλτικές επιθέσεις και ένα μπαράζ εισβολών σε σπίτια.  Στις περισσότερες  από τις επιθέσεις αυτές  τον πρώτο λόγο είχε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Προφανώς αυτό δεν έγινε  χωρίς κανένα σκεπτικό. Αλλά  αντίθετα το κράτος θέλει να εμποδίσει την διάδοση του μηδενιστικού λόγου και την Νέας Αναρχίας. Όπως είπα και στην απολογία μου στη δίκη για το σχέδιο φοίνικας «το κράτος θεωρεί τη  σύνδεση δημόσιου και παράνομου ένα εκρηκτικό μείγμα». Άλλωστε είναι γνωστό ότι πολύ αναρχικοί αντάρτες πόλης τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (πχ στη Χιλή ο σύντροφος Μαουρίτσιο  Μοράλες  συμμετείχε στην κατάληψη  Σάκο και Βαντσέτι) έχουν ζυμωθεί και ωριμάσει πολιτικά μέσα σε καταλήψεις και αυτοοργανομένους χώρους. Ένα εγχείρημα με επιθετικά χαρακτηριστικά μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο στα χέρια ενός κινήματος. Αντίθετα η μη σωστή χρήση του μπορεί να προκαλέσει αντίθετα αποτελέσματα. Το γεγονός ότι χώροι με τέτοια χαρακτηριστικά δέχονται σκληρή  καταστολή αποδεικνύει και την ικανότητα τους στο να απειλούν σοβαρά την εξουσία.
Πάμε τώρα στο άλλο ζήτημα που όπως είπα είναι το ζήτημα της οργάνωσης αυτό που ονομάζουμε ως «Τρίτο Πόλο». Όσων αφορά τα χαρακτηριστικά του θεωρώ ότι πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένα. Η μηδενιστική τάση δεν είναι σε καμία περίπτωση η  άτυπη περιφρούρηση της «επίσημης αναρχίας» ούτε αποτελεί μια πτυχή αυτό που ονομάζεται «άγρια νεολαία». Εμπεριέχει την άρνηση σε κάθε σημείο και κάθε της κίνηση. Κινείτε  επιθετικά και όχι πράττοντας αμυντικά. Επειδή όμως πάνω απ όλα ο μηδενισμός είναι πράξη δεν θεωρώ ότι έχει κάποιο νόημα να επεκταθώ άλλο πάνω σε αυτό το ζήτημα. Θα πω μόνο ότι το κράτος οργανώνεται πολύ σοβαρά ενάντια στην Μαύρη Αναρχία ( με εκατοντάδες μπάτσους να στελεχώνουν το σώμα της αντιτρομοκρατικής, πανίσχυρα μηχανήματα να παρακολουθούν  κινητά τηλέφωνα και διαδικτυακά δεδομένα, βάσεις δεδομένων DNA να δημιουργούνται και να εμπλουτίζονται συνέχεια, κ.τ.λ.). Επομένως το ζήτημα της σοβαρής οργάνωσης  είναι μονόδρομος
Πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσει μια κουβέντα γύρω από αυτά τα ζητήματα. Να στείλω τέλος τους συντροφικούς μου χαιρετισμούς στους συντρόφους που έχουν ετοιμάσει την σημερινή εκδήλωση καθώς και στους συντρόφους που ήρθαν για να συμμετάσχουν σε αυτή. Θεωρώ ότι εγχειρήματα όπως αυτό της «Biblioteca Kaos» έχουν να προσφέρουν πολλά στη διαρκή αναρχική εξέγερση.
Μείνετε δυνατοί,
19 Μαΐου 2016
Σπύρος Μάνδυλας,
μέλος της συνέλευσης του Αναρχικού Στεκιού Ναδίρ,
Κατηγορούμενος για το Σχέδιο Φοίνικας.

Ας καταστρέψουμε την εκπαίδευση.

Στάλθηκε στο ''Λύκοι του Νότου''


Η εκπαιδευτική πραγματικότητα σε όλες τις βαθμίδες αποπνέει τους εξουσιαστικούς κανόνες διαφθοράς που η καπιταλιστική λογική επιβάλλει. Το αντι-παιδαγωγικό εξεταστικο-κεντρικό και βαθμοθηρικό σύστημα (από τις πανελλαδικές μέχρι την πανεπιστημιακή έρευνα) δημιουργεί νέες μορφές αμάθειας αλλά πρόσφορους, για την εργοδοσία, σπουδαστές-μελλοντικούς εργαζόμενους.
 
Η επίπλαστη αναγκαιότητα υψηλών επιπέδων επαγγελματικής κατάρτισης προέρχεται κυρίως λόγω τής απομείωσης του χαρακτήρα των βασικών προπτυχιακών σπουδών οι οποίες έχουν ελαστικοποιηθεί, δηλαδή έχουν προσαρμοστεί πλήρως στις απαιτήσεις της καπιταλιστικής ή μάλλον μετά-καπιταλιστικής αγοράς, με την εφαρμογή μιας καθολικής εμπορευματοποίησης στα πρότυπα του αγγλοσαξωνικού μοντέλου.
 Το τελευταίο δεν είναι άλλο από την χρονική αποσάθρωση των σπουδών σε σύντομες περιόδους η μετάβαση στις οποίες εμπεριέχει χρηματικό αντάλλαγμα (βλ.δίδακτρα) και την αντίστοιχη ταπείνωση της ποιότητας της προσφερόμενης γνώσης που γενικεύεται και συνήθως επιδερμικά αφομοιώνεται.
Οι μεταπτυχιακές σπουδές γίνονται έτσι αναπόσπαστο κομμάτι της βασικής εκπαίδευσης το οποίο ενώ τον 20ό αιώνα ήταν προνόμιο μιας σχετικά μικρής μειοψηφίας ευκατάστατων και ισχυρών, τον 21ο διευρύνεται και προς τα όποια κοινωνικά στρώματα μπορούν να πληρώσουν. Και αυτό, είτε για να επιδείξει το εκάστοτε πανεπιστήμιο υψηλά νούμερα μεταπτυχιακών και προπτυχιακών και άρα να αποκομίσει τα αντίστοιχα οφέλη από το κράτος είτε για να ενσωματώσει στην μισθοδοσία τους υπεράριθμους διδάσκοντες, είτε για να έχει επαρκή έσοδα από τα δίδακτρα. Ή από τις εταιρίες με τις οποίες πάντα διαπλεκόταν και που επέβαλαν μια υποβολή και μια δογματοποίηση των υποκειμένων (φοιτητών) και των κατευθύνσεων των σπουδών.

 Η παιδεία είναι πια ένα πλήρες καταναλωτικό προϊόν, το απαύγασμα μιας πορείας μεταλλαγής που σημαδεύτηκε από την διακήρυξη της Μπολώνια τον Ιούνιο του 1999, η οποία συνήγαγε ότι η εκπαίδευση οφείλει να προσαρμοστεί στις ανάγκες της αγοράς, του υποτιθέμενου πιο αυθεντικού εκφραστή της κοινωνίας, ακολουθώντας προγενέστερες κινήσεις όπως η επιβολή της βραχυπρόθεσμης έρευνας από την δεκαετία του 1990.

 Με άλλα λόγια, έχει μετατραπεί σε ιδιότυπη επιχείρηση με την συμπτωματολογία των πτυχίων άνευ σπουδών και τις εταιρίες που αναλαμβάνουν έναντι αντιτίμου την συγγραφή διατριβών, να επιβεβαιώνει την ιδιότητα του πελάτη στον όποιο φοιτητή που αγωνίζεται σε ένα παιχνίδι ταχύτητας για να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, περισσότερα πτυχία και μεταπτυχιακά.

 Μπροστά σε αυτό το άρρωστο παιχνίδι αποκλεισμού και εξαθλίωσης χρειάζεται να περάσουμε στην επίθεση. Να εμπιστευτούμε την παρόρμησή μας. Αυτή που πασχίζουμε κάθε μέρα να τιθασεύσουμε υποκύπτοντας σε διάφορα μικροαστικά προτάγματα. Να εισέλθουμε στο θαυμαστό παιχνίδι της καταστροφής, με σχέδιο, με συνείδηση, με πάθος. Να υπερβούμε τον ηθικό φραγμό που η εξουσία μάς ενσωμάτωσε και να κάνουμε την μεγάλη άρνηση, δρώντας. Η υλοποίηση αυτής της επιθυμίας δεν περνά μονάχα από την αυτομόρφωση και τις λοιπές προσωπικές ή συλλογικές διαδρομές κριτικής καλλιέργειας και γνώσης αλλά από την εφικτή καταστροφή των δομών της εκπαίδευσης.

                                                                                                                      Νικόλας Νεσσούνος
                                                                                                                                     31.5.2016

Saturday, May 21, 2016

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης «Το γεράκι και το φίδι» για τον Μαουρίτσιο Μοράλες



Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
«Το γεράκι και το φίδι» για τον Μαουρίτσιο Μοράλες

«Το μόνο που φοβάμαι είναι ο χρόνος… Η φθορά της μνήμης που μοιάζει με δεύτερο θάνατο για αυτούς που λείπουν… Ο χρόνος είναι φίλος με το θάνατο, εκτός και αν σταματήσουμε τους δείκτες του ρολογιού και γεμίσουμε τα ημερολόγια μας με μέρες από αυτές που ονειρεύονται αυτοί που σήμερα δεν είναι μαζί μας… Τότε ο θάνατος δε θα έχει καμία εξουσία και οι νεκροί μας θα ζούνε μέσα από τις καρδιές μας.»
Στις 22 Μαΐου 2009 ο αναρχικός Μαουρίτσιο Μοράλες σκοτώνεται καθώς μεταφέρει μια βόμβα για να την τοποθετήσει στη σχολή δεσμοφυλάκων στην Χιλή.
Αρκετοί θεωρούν τον αγώνα μας μάταιο… Δεν πιστεύουν ότι μια μειοψηφία ανυπότακτων αναρχικών μπορεί να επιτεθούν στο κρατικό κτήνος.
Κι όμως ξεχνούν πως πάντα οι μειοψηφίες σαν πυροκροτητές ανατρέπουν την ιστορία και την εκτροχιάζουν από αυτό που μέχρι χθες θεωρούσαν δεδομένο.
Άλλοι θεωρούν πως είμαστε ρομαντικοί και δεν αξίζει να θυσιαζόμαστε για τους άλλους… Όμως όπως έχει γραφτεί κάπου «Ο αναρχικός επαναστάτης δεν θυσιάζεται για την κοινωνία, αλλά αντίθετα θυσιάζει την υπάρχουσα κοινωνία. Η αναρχική διαρκής επανάσταση δεν είναι ένα ιερό καθήκον που πρέπει να εκτελεστεί από ανιδιοτελείς οσιομάρτυρες. Αντίθετα, εμπεριέχει και την ατομική ανταρσία, καθώς είναι εκείνο το σημείο που η αλλαγή του εαυτού μας συναντά την αλλαγή του κόσμου…»
Ακόμα και όταν πεθαίνουμε λοιπόν, είναι γιατί έχουμε ζήσει πραγματικά.
Γι’αυτό δε πιστεύουμε στους επικήδειους, αλλά σε πράξεις, λέξεις και νοήματα που κουβαλάνε τις ψυχές μας μέσα στους αιώνες…
Εφτά χρόνια μετά το θάνατό του συναντάμε ξανά τον Μαουρίτσιο Μοράλες μέσα από τα λόγια της αναρχικής Έμμα Γκόλντμαν:
«Δε γνωρίζω πόσοι από σας έχουν διαβάσει το θαυμάσιο πεζοτράγουδο του Γκόρκι που λέγεται Το Φίδι και το Γεράκι. 
Το φίδι δε μπορεί να καταλάβει το γεράκι. «Γιατί δεν ξεκουράζεσαι εδώ στα σκοτεινά, στην όμορφη, γλιστερή υγρασία;» ρωτάει το φίδι. «Γιατί πετάς στους ουρανούς; Δε ξέρεις τους κινδύνους που παραμονεύουν εκεί, τη βία και την καταιγίδα που σε περιμένουν, το όπλο του κυνηγού που θα σε γκρεμίσει και θα καταστρέψει τη ζωή σου;»
Αλλά το γεράκι δεν έδειξε προσοχή. Άπλωσε τις φτερούγες του και πετάχτηκε στους αιθέρες, το θριαμβευτικό τραγούδι του ακούστηκε να αντηχεί στους ουρανούς.
Μια μέρα το γεράκι γκρεμίστηκε, το αίμα του ανάβλυζε από την καρδιά του και το φίδι του είπε «Ανόητε σε προειδοποίησα, σου είπα να μείνεις εκεί όπου ήμουν, στα σκοτεινά, στην όμορφη, ζεστή υγρασία όπου κανένας δεν μπορούσε να σε βρει και να σε βλάψει…». Αλλά με την τελευταία του πνοή το γεράκι απάντησε «Έχω πετάξει στους αιθέρες, έχω ανέβει σε ύψη ιλιγγιώδη, έχω αντικρίσει το φως, έχω ζήσει, έχω ζήσει!»

Για τον Μαουρίτσιο Μοράλες…
Για τους συντρόφους που λείπουν…

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς- Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης

Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος
Οικονομίδου Όλγα
Πολύδωρος Γιώργος

Wednesday, May 4, 2016

Κείμενο Σ.Π.Φ. - Η εξέγερση δεν γνωρίζει σύνορα



Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ

Διεθνές κάλεσμα από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς για την εκστρατεία
Fuck Nations – Squat the World”


Η καλορυθμισμένη κανονικότητα της κοινωνικής ζωής μέσα στα εξουσιαστικά συστήματα δεν είναι προϊόν μιας μονοδιάστατης στρατηγικής αντίληψης που ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι αλλά αντίθετα είναι το άθροισμα πολλών μελετημένων και δοκιμασμένων λογικών, τακτικών και πρακτικών. Είναι δεδομένο ότι η εξουσία δε θα ήταν αυτό που είναι αν δεν αυτοεξελισσόταν διαρκώς καλύπτοντας προηγούμενες ελλείψεις και αδυναμίες στη διαχείριση της κοινωνικής ανοχής των υπηκόων της. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν υπάρξει και συνεχίζονται να εμφανίζονται συνεχώς ολόκληρα πολιτικό-φιλοσοφικά ρεύματα που πραγματεύονται την αναγκαιότητα της εξουσιαστικής διάρθρωσης των ανθρώπινων κοινωνιών. Μέσα από συνεχή πειράματα, μελέτες, διατριβές μια σειρά από πολιτικά-επιστημονικά think tank οπλίζουν το χέρι της εξουσίας με ολοένα και πιο εξειδικευμένες μεθόδους εξασφάλισης της κοινωνικής ανοχής.
“Αν δεν παταχθούν σύντομα τα πρώτα ανεπαίσθητα σημάδια της αταξίας, τότε σύντομα θα επικρατήσει χάος και αναρχία”. Η παραπάνω κοινωνιολογική ερμηνεία, που αποθέτει το απόσταγμα μιας συγκεκριμένης θεωρίας πάνω στην οποία έχουν προσαρμοστεί διάφοροι κατασταλτικοί σχεδιασμοί έχει άμεση σύνδεση με τον τρόπο που ο εχθρός αντιμετωπίζει στο σύνολο του όλους τους πιθανούς κινδύνους αποσταθεροποίησης εν τη γενέσει τους πριν αυτοί πάρουν σάρκα και οστά. Μιλώντας για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης που μπορούν να αποτελούν ανατρεπτικά ριζοσπαστικά ρεύματα μπορούμε να πούμε πως το δόγμα μηδενικής ανοχής στοχεύει στην προληπτική αντιμετώπιση τους. Έχει παρατηρηθεί πως αυτή η προληπτική αντιμετώπιση έχει διαφορετικές φάσεις: Σε πρώτη φάση παρατηρείται πως κάθε φορά που ένα ανατρεπτικό ρεύμα αρχίζει και εμφανίζει στο εσωτερικό του πιο ριζοσπαστικές και επιθετικές λογικές η καταστολή αναβαθμίζεται σχεδόν άμεσα και υπερβολικά δυσανάλογα ώστε να μπει ένας φραγμός στη περαιτέρω όξυνση των επιθετικών χαρακτηριστικών του. Όσοι και όσες αποτελούν τους εκφραστές αυτών των επιθετικών λογικών συναντούν την αμείλικτη εκδικητικότητα του συστήματος που δεν διστάζει να στραφεί και εναντίον του συνόλου του κοινωνικού τους περίγυρου ώστε να γενικευτεί ο φόβος.
Σε δεύτερη φάση παρατηρείται πως χτυπιούνται εξίσου εκείνες οι δημόσιες δομές ενός ανατρεπτικού ρεύματος που αποτελούν σημεία συνάντησης, γνωριμίας, ζυμώσεων μεταξύ των πολιτικών υποκειμένων και αυτό δε γίνεται τόσο για τον κίνδυνο που αποτελούν στο σήμερα αλλά για τον εν δυνάμει κίνδυνο που μπορεί να αποτελέσουν στο μέλλον. Έτσι η εξουσία επιχειρεί να δημιουργήσει λογικές διαιρέσεις εντός των ανατρεπτικών κύκλων προκαλώντας διασπάσεις μεταξύ όσων επιμένουν στη συνέχιση και όξυνση των επιθετικών λογικών και όσους επικαλούνται μια οπισθοχώρηση για λόγους μιας υποτιθέμενης ανασύνταξης.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε πως εντείνεται συνεχώς η εκδικητική αντιμετώπιση των αναρχικών αιχμαλώτων με διάφορες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Βλέπουμε όμως πως παράλληλα ακολουθείται και μια στρατηγική της έντασης σε ότι αφορά τις δημόσιες δομές της αναρχίας (στέκια – καταλήψεις) καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιθέσεις εναντίον τους από κράτος και παρακράτος. Για μας αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς τους τελευταίους μήνες η αναρχία εμφανίζει μια μεγαλύτερη κινητικότητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μέσα στο γενικότερο κλίμα κοινωνικής ξηρασίας των τελευταίων ετών διαπιστώνουμε πως σιγά σιγά αρχίζει να διακρίνεται μια επιθετική ορμή που ίσως αποκτήσει μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες διαστάσεις μελλοντικά. Μια σειρά από κινήσεις, καμπάνιες, εκστρατείες όπως αυτή του Μαύρου Δεκέμβρη βγάζουν ξανά στο προσκήνιο τις επιθετικές αιχμές της αναρχίας κι ο εχθρός γνωρίζει καλά ότι πρέπει να προλάβει να χτυπήσει πριν η τάση εξελιχθεί σε κύμα, ότι αυτές οι επιθετικές αιχμές πρέπει να καταπολεμηθούν τώρα που είναι αρχή γιατί αλλιώς είναι βέβαιο πως οι ανατρεπτικές ενέργειες και κινήσεις θα ενταθούν με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη δυνατή αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού.
Για αυτό οι επιθέσεις στις δημόσιες δομές της αναρχίας μας αφορούν όλους καθώς το ξεπέρασμα και πόσο μάλλον το επιθετικό ξεπέρασμα αυτού του κάβου που η εξουσία προσπαθεί να ρίξει την αναρχία για να μην οξυνθούν περαιτέρω τα επιθετικά χαρακτηριστικά της είναι ο δρόμος για να κατακτήσουμε περισσότερο έδαφος μέσα στις μάχες μας εναντίων της εξουσίας.
Διότι σε αυτές τις δημόσιες δομές είναι που αποκτούμε όλοι τα πρώτα βιώματα με την αναρχία. Είναι εκεί που θα γίνουν οι πρώτες επαφές, οι πρώτες γνωριμίες, οι πρώτες ζυμώσεις εντός των ριζοσπαστικών κομματιών της αναρχίας. Επομένως αυτό που τραυματίζεται συν τοις άλλοις με τις επιθέσεις σε αυτές τις δομές είναι και αυτή η πρώτη εικόνα που αποκτούν όλοι όσοι και όσες αρχίζουν τα πρώτα τους φλερτ με την αναρχία.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι αν δεν υπάρξει μια δυναμική αντίδραση από τη μεριά της αναρχίας όχι μόνο δε θα εκλείψουν αυτές οι επιθέσεις αλλά αντίθετα θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν βυθίζοντας και πάλι την αναρχία, στην ηττοπάθεια την εσωστρέφεια και την τελμάτωση. Μια οργανωμένη επιθετική ανταπάντηση από τη μεριά μας θα εξασφάλιζε και καλύτερους συσχετισμούς για τη συνέχιση και όξυνση της αναρχικής παρουσίας στις μητροπόλεις έτσι ώστε να αυξάνεται προοδευτικά ο πήχης της κοινωνικής απορρύθμισης, κάτι που τουλάχιστον για μας είναι βασικό χαρακτηριστικό της αναρχικής στρατηγικής.
Καλωσορίζουμε λοιπόν την πρόταση και το κάλεσμα της κατάληψης Παπαμιχελάκη, της Συνεχούς Αποδόμησης και της αναρχικής βιβλιοθήκης Τεφλόν που είναι ενεργά κομμάτια του εξεγερτικού συνδέσμου θεωρίας και πράξης, καθώς και των Ραδιοφραγμάτων για μια συντονισμένη εκστρατεία δράσης το μήνα Μάιο που θα λειτουργήσει ως μια απάντηση από τη μεριά της αναρχίας απέναντι σε όλες τις επιθέσεις των τελευταίων μηνών. Μια τέτοια εκστρατεία που θα κινείται πάνω στις αρχές και τη λογική της αναρχικής πολυμορφίας και του άτυπου συντονισμού της αναρχικής δράσης όπως αυτά εκδηλώθηκαν στη πράξη μέσα από το Μαύρο Δεκέμβρη. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια εκστρατεία είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να αξιοποιούνται οι παρακαταθήκες του εγγύς παρελθόντος αντί να μπαίνουν σε μαυσωλεία όπου στοιβάζονται κινηματικές εμπειρίες με ανοιχτά στοιχήματα που έμειναν εκκρεμή. Είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε η αποτίμηση του Μαύρου Δεκέμβρη και ο διάλογος που ακολούθησε μετέπειτα μέσα εκείνα τα κείμενα που στήριξαν την δημιουργία μια ανοικτής πλατφόρμας άτυπου συντονισμού της αναρχικής πολύμορφης δράσης να μετουσιωθεί πλέον σε κάτι ζωντανό.
Είναι μια καλή ευκαιρία ώστε να αναπτυχθεί μια πολύμορφη δυναμική που θα εξαπολύσει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο αντίποινα για κάθε μια επίθεση που έχουν δεχθεί οι δημόσιες δομές της αναρχίας έτσι ώστε το “τίποτα δεν μένει αναπάντητο” να δραπετεύσει απ' τα κείμενα και τις ανακοινώσεις και να γίνει μια επικίνδυνη πραγματικότητα που θα συμβάλει με τον τρόπο της όσο μπορεί στην πρόκληση χαοτικών μεταβλητών μέσα στον κοινωνικό χωροχρόνο.
Προκειμένου να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε στη συγκεκριμένη εκστρατεία απευθύνουμε κι εμείς με τη σειρά μας μια διεθνή πρόσκληση στους αναρχικούς συντρόφους και τις συντρόφισσες στο εξωτερικό έτσι ώστε να πλαισιωθεί αυτή η εκστρατεία σε διεθνές επίπεδο ιχνηλατώντας τόσο την αποτίμηση του Μαύρου Δεκέμβρη όσο και της πιο πρόσφατης διεθνούς εκστρατείας για μια βδομάδα δράσεων αλληλεγγύης έτσι όπως διατυπώθηκε στο κάλεσμα της αναρχικής κατάληψης La Solidaria στην Ουρουγουάη με αφορμή την επαπειλούμενη εκκένωση της. Στηρίζουμε επίσης το κάλεσμα των συντρόφων από τις άτυπες αναρχικές ατομικότητες που τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό στο κανάλι CORTV της Οαχάκα στο Μεξικό, ένα χτύπημα που όπως γράφουν στην ανάληψη ευθύνης ήταν απάντηση “μπροστά στο κύμα καταστολής που 'χει επικεντρωθεί ιδιαίτερα κατά του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού κινήματος” ένα κάλεσμα για την εξάπλωση της επίθεσης σε όλους τους εχθρούς της αναρχίας.
Αυτή η πρόσκληση που απευθύνουμε είναι ο δικός μας τρόπος να νιώσουμε ότι συμμετέχουμε ενεργά μέσα στις διαδικασίες τις αναρχίας καταργώντας τις αποστάσεις που δημιουργεί ο εγκλεισμός. Είναι ο δικός μας τρόπος να βρεθούμε σε ένα κοινό έδαφος αγώνα με τους εκτός των τοιχών και ταυτόχρονα να αποδείξουμε ότι ο φυσικός εγκλεισμός δεν περιορίζει και σε καμία περίπτωση δεν αιχμαλωτίζει την επιθυμία μας να είμαστε ζωντανό κομμάτι της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης.

Αποφασισμένοι να σταθούμε απέναντι στην καταστολή αντισταθήκαμε ξέροντας ότι ίσως αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν απλά μια μικρή χειρονομία. Ο λόγος μας πήρε νόημα χωρίς αμφιβολία. Οι χώροι αμύνονται, δεν τους χαρίζουμε δεν εγκαταλείπονται, αναλαμβάνοντας όλες τις συνέπειες που η πράξη μας θα μπορούσε να προκαλέσει... Η πιο συνετή επιλογή, σύμφωνα με την απαιτούμενη λογική, που δεν έχει ούτε αρχές, ούτε ηθική πέρα από την άνεση και τον τρόμο, ήταν να εγκαταλείψουμε το σπίτι, να προστατέψουμε την ακεραιότητα μας την “ελευθερία” μας, τις ζωές μας, αλλά δεν το κάναμε.”

Λόγια της αναρχικής κατάληψης Σάκο και Βανζέτι μετά την επίθεση που δέχτηκε από την αστυνομία το Μάιο του 2009 με αφορμή το θάνατο του αναρχικού Μαουρίτσιο Μοράλες από έκρηξη βόμβας που κουβαλούσε ο ίδιος και σκόπευε να τοποθετήσει σε σχολή δεσμοφυλάκων. Ο Μαουρίτσιο ήταν ενεργό μέλος της κατάληψης Σάκο και Βανζέτι έξω από την οποία σημειωθήκαν πολύωρες σκληρές συγκρούσεις μεταξύ αλληλέγγυων που ύψωσαν οδοφράγματα και άναψαν φωτιές για να εμποδίσουν τους μπάτσους να πραγματοποιήσουν έρευνα στην κατάληψη. Την ίδια στιγμή άλλα δύο κατειλημμένα σπίτια το “Cueto con Andes” και το “La Idea” δέχονταν και αυτά επίθεση από ομάδες εφόδου της αστυνομίας, ελεύθερους σκοπευτές και ελικόπτερα. Τελικώς η αποφασιστικότητα των συντρόφων που συγκρούστηκαν με την αστυνομία έξω απ' την κατάληψη Σάκο και Βανζέτι απέτρεψε την εισβολή.
Συνεπείς στην επιθυμία μας να τιμούμε τα αδέρφια μας που χάθηκαν στη μάχη με την εξουσία προτείνουμε επίσης η εκστρατεία Fuck Nations, Squat the World να λειτουργήσει ταυτόχρονα και ως μια υπενθύμιση του νεκρού αδερφού μας Μαουρίτσιο Μοράλες που σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στο Σαντιάγκο της Χιλής πριν από επτά χρόνια στις 22 Μαΐου 2009. Ο αναρχικός Μαουρίτσιο με τη συνεπή του δράση και στάση ζωής απέδειξε ότι στην αυθεντική αναρχική πολυμορφία δεν υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα μέσα αγώνα. Το γεγονός ότι συμμετείχε σε μια κατάληψη δεν τον εμπόδισε να είναι ταυτόχρονα και βομβιστής ούτε τον εμπόδισε να επιχειρήσει μια ενέργεια επιθετικής αλληλεγγύης που στόχευε την ανατίναξη μιας σχολής βασανιστών δεσμοφυλάκων. Το μόνο που του στάθηκε εμπόδιο στις επιλογές του ήταν ο τραγικός θάνατος του που τον στέρησε απ' τις αδερφές και τους αδερφούς του. Ας κρατήσουμε το Μαορί στη καρδιά μας ανάβοντας τη φλόγα της αναρχικής εξέγερσης την ίδια φλόγα που έκαιγε μέσα στον αδερφό μας ως το τέλος. Κλείνοντας αφήνουμε τα λόγια του να μιλήσουν για τον ίδιο:

“Αυτή είναι η ώρα να δράσουμε, στην καθημερινή μας ζωή μαζί με τους κοντινούς μας, για την καταστροφή της κοινωνίας φυλακής και για την καταστροφή κάθε κοινωνικής προσπάθειας για μεταρρύθμιση αυτού του σιχαμερού συστήματος θανάτου.
Η αλληλεγγύη δε θα πρέπει ποτέ να είναι ένα κενό σύνθημα αλλά αντίθετα καθημερινή δράση σύγκρουσης με την εξουσία. Και με τη συνεχή υποστήριξη προς τα αιχμάλωτα αδέρφια μας σε αυτό τον πόλεμο μέχρι θανάτου.”

Με τη μνήμη των νεκρών πάντα ανάμεσα μας.
Για τον εξεγερτικό σύνδεσμο θεωρίας και πράξης.
Στηρίζουμε ολόψυχα την εκστρατεία Fuck Nations / Squat the World

         Τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF

Χάρης Χατζημιχελάκης
Θεόφιλος Μαυρόπουλος
Γιώργος Νικολόπουλος
Μιχάλης Νικολόπουλος
Δαμιανός Μπολάνος
Παναγιώτης Αργυρού



Saturday, February 13, 2016

Tuesday, January 26, 2016

Paroxysm of Chaos (παρουσίαση του αναρχικού περιοδικού)

 Στάλθηκε στο ''Λύκοι Του Νότου''


"I look around me and I see dead everywhere.
And who am I? Someone who escapes from the corpses? Maybe. Maybe not.
When hatred and despair pierce the fleshly armor.
When negation and desire become one.
Then. The mind will turn into a weapon.
And what does a naked one do with a weapon in hand?
Will one try to survive, will one try to enjoy it?
It's in one's own hand and decision.
The certain thing is that one must learn how to use it.
Thus play and try.
With hate and love.
Shears and knife.
Quill and ink.
Bolt cutters and pliers.
Thought and negation.
Fire and desire.
Egoism. Nihilism. Anti-civilization. Anarchy.
Terms that will take their meaning through self-criticism, action and reflection.
First and foremost perceived personally before proceeding collectively, or otherwise unavoidably ideological.

Why to create the rival awe?
Then I should admit that my existence is defined by the systematized reality.
I don't overlook this reality, I perceive it clearly.
But I desire to transcend this reality and I deny to be defined by whichever present existent, or any anticipated worse one or desirable for the future.
All life is now a bunch of systems.
If anarchy becomes such then desire becomes captive and conscience political.
I desire collaboration with comrades, I embrace diversity, I enjoy every form of attack.
But if anarchist is another role that must be fulfilled or respects should be paid to then I don't accept it.
Without surrender, to exist means to live.
And to live means to attack."

-Archegonos-

 Μετάφραση(ελεύθερη) από το ''Λύκοι του Νότου''

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω παντού νεκρούς.
Κι εγώ ποιος να είμαι? Κάποιος που ξεφεύγει απο τα ψοφίμια?Ίσως.Ίσως όχι.
Όταν η απέχθεια και η απόγνωση τρυπούν την σαρκική πανοπλία..
Όταν η Άρνηση και η Επιθυμία γίνονται ένα..
Τότε.Ο νους γίνεται όπλο.
Και τι κάνεις όντας γυμνός με ένα όπλο στο χέρι?
Θα προσπαθήσεις να επιβιώσεις,θα προσπαθήσεις να το διασκεδάσεις?
Αυτό βρίσκεται στο χέρι σου και στην αποφασή σου.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι θα πρέπει να μάθεις να το χρησιμοποιείς.
Έτσι παίζεις και προσπαθείς.
Με μίσος και έρωτα.
Ψαλίδα και μαχαίρι.
 Πένα και μελάνι.
Κόφτες και πένσες.
Σκέψη και ανατροπή.
Φωτιά και επιθυμία.
Εγωισμός.Μηδενισμός.Αντιπολιτισμός.Αναρχία.
Έννοιες που παίρνουν νόημα μέσα από την αυτοκριτική,την δράση και τoν συλλογισμό.
Πρώτα από όλα όντας αντιληπτές προσωπικά πριν να γίνουν ''συλλογικά'',ή αλλιώς,στείρα-ιδεολογικά.

Γιατί δημιουργεί κανείς,το αντίπαλον δέος?
Ε,τότε θα πρέπει να παραδεχτώ ότι η υπαρξή μου καθορίζεται από την 
συστηματοποιημένη πραγματικότητα.
Δεν αγνοώ την πραγματικότητα τούτη,την αντιλαμβάνομαι καθαρά.
Όμως επιθυμώ να υπερβώ αυτήν την πραγματικότητα και αρνούμαι να καθορίζομαι από οποιοδήποτε 
υπάρχον-στο παρόν,ή κάποιο χειρότερο που έρχεται,ή κάποιο επιθυμητό για τον μέλλον.
Η ζωή είναι πλέον ένα σύμπλεγμα συστημάτων.
Εάν η αναρχία γίνει έτσι,τότε η επιθυμία αιχμαλωτίζεται και η συνείδηση πολιτικοποιείται.
Επιθυμώ σύμπραξη με συντρόφους,αγκαλιάζω την διαφορετικότητα,
διασκεδάζω με κάθε μορφή επίθεσης.
Αλλά αν όντας αναρχικός είναι απλά άλλος ένας ρόλος μέσω του οποίου  θα πρέπει να καταξιώθω,
ή να αποδώσω τις ''δέουσες'' τιμές,τότε δεν τον αποδέχομαι.
Χωρίς υποχώρηση,το να υπάρχεις σημαίνει να ζεις.
Και το να ζεις σημαίνει να επιτίθεσαι. 




                                                      Το link για το περιοδικό βρίσκεται στα δεξιά του blog σε μορφή pdf.

Thursday, January 7, 2016

Η “απολογία” του αναρχομηδενιστή Σπύρου Μάνδυλα για το Σχέδιο Φοίνικας

Στάλθηκε στο ''Λύκοι Του Νότου''




Η “απολογία” του αναρχομηδενιστή Σπύρου Μάνδυλα για το Σχέδιο Φοίνικας

Την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015 στην ειδική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού,πραγματοποιήθηκε η απολογία του αναρχομηδενιστή Σπύρου Μάνδυλα  σχετικά με το Σχέδιο Φοίνικας.

Πρόεδρος: Γνωρίζετε τις κατηγορίες. Τι έχετε να μας πείτε?
Μάνδυλας: Πριν αναφερθώ στις κατηγορητήριο θα αναφερθώ πρώτα σε ένα χρονικό της πολιτικής μου δράσης από το 2004 έως και σήμερα. Άλλωστε όπως είχα πει και στην πολιτική μου τοποθέτηση την πρώτη μέρα της δίκης, σε μια πολιτική δίωξη η μόνη υπεράσπιση που με εκφράζει είναι η ανάδειξη από εμένα της πολιτικής μου δράσης.
Κινούμαι στον αναρχικό χώρο από το 2004. Η πρώτη μου επαφή ήταν το κίνημα ενάντια στους ολυμπιακούς αγώνες  της Αθήνας το 2004.
Μετά από αυτό εντάχθηκα σε διάφορες συλλογικότητες και δραστηριοποιήθηκα σε ένα πλήθος ζητημάτων. Σε αυτά τα 10 περίπου χρόνια διοργάνωσα και συμμετείχα  σε πολλές και διαφορετικές δράσεις όπως  τα καλέσματα και η συμμετοχή μου σε πορείες, η διεκδίκηση πολιτικού ασύλου για  πολιτικούς  προσφυγές, η στήριξη διαφόρων απεργιών πείνας φυλακισμένων αναρχικών, η δημιουργία διαφόρων εκδηλώσεων - ομιλιών, το στήσιμο μικροφωνικών, η  διοργάνωση συναυλιών οικονομικής ενίσχυσης σε φυλακισμένους αναρχικούς, τα μοιράσματα κειμένων, οι βιβλιοπαρουσιάσεις και οι εκδόσεις βιβλίων.
Από το 2005 συμμετέχω στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ ενώ από το 2008 συμμετείχα στο αυτοργανωμένο εγχείρημα αντιπληροφόρισης Radio-Revolt. Από την αρχή της δημιουργίας του Ναδίρ θέσαμε σαν έναν από τους βασικούς άξονες την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αναρχικούς αιχμαλώτους πολέμου. Συγκεκριμένα από το διάστημα 2005 ως το 2009 συμμετέχοντας σε διάφορες δομές αλληλεγγύης είχα ασχοληθεί με περισσότερες από 30 υποθέσεις φυλακισμένων αναρχικών.
Από το 2009 σαν συνέλευση του αναρχικού στεκιού Ναδίρ  θεωρήσαμε ότι πρέπει να εστιάσουμε στην “Υπόθεση Χαλανδρίου”. Η “Υπόθεση Χαλανδρίου” ήταν στην ουσία  η αρχή των κατασταλτικών  επιχειρήσεων εναντίων της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς που ξεκίνησε στις 23/9/09 με την εισβολή της αντιτρομοκρατικής στο σπίτι στο Χαλάνδρι. Το διάστημα εκείνο και αφού ήρθαμε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τους 3 προφυλακισμένους συλληφθέντες, πραγματοποιήσαμε εκδήλωση στο πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης όπου παρενέβησαν τηλεφωνικά και οι  3 προφυλακισμένοι αναρχικοί. Στην εκδήλωση είχαν παραβρεθεί 200-300 αναρχικοί ενώ είχε γίνει και ενημέρωση από συνήγορο της υπόθεσης για την 2η τροποποίηση του τροχονόμου.
Από το 2009, λοιπόν, μέχρι και πρόσφατα επιλέξαμε να ασχοληθούμε με την υπόθεση της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Ο λόγος είναι διπλός και έχει να κάνει με το εξής. Αφενός για να προωθήσουμε τις πράξεις και τον λόγο της Σπφ και αφετέρου επειδή η υπόθεση αυτή είχε επιπλέον ένα πλήθος προεκτάσεων όπως για παράδειγμα ότι με αφορμή την υπόθεση της Συνομωσίας στήθηκε από την πρώτη στιγμή, από την μεριά του κράτους, ένα κυνήγι μαγισσών εναντίων πολλών αναρχικών συντρόφων.  Άλλωστε είναι γνωστές οι εκδικητικές συλλήψεις του 2010 όπου μετά από κάθε χτύπημα της ΣΠΦ το κράτος προέβαινε σε συλλήψεις τυχαίων ατόμων.
Μετά την πρώτη εκδήλωση συνέχισα την τηλεφωνική επικοινωνία και με άλλα μέλη της ΣΠΦ που συνελήφθηκαν το επόμενο διάστημα. Αργότερα επισκεπτόμουνα τα μέλη της ΣΠΦ στις δίκες που γίνονταν, ενώ μετά από αίτηση στο υπουργείο δικαιοσύνης έκανα και αρκετά επισκεπτήρια μέσα στη φυλακή Κορυδαλλού.
Πρόεδρος: Πείτε μας για τα επισκεπτήρια.
Μάνδυλας: Περίπου ένα χρόνο πριν την σύλληψη ξεκίνησα να κάνω κάποια επισκεπτήρια (περίπου 5) με το μέλος της ΣΠΦ Χρήστο Τσάκαλο. Ήταν επισκεπτήρια που μιλούσαμε για διάφορα θέματα όπως διάφορα ζητήματα του αναρχικού χώρου, η προετοιμασία κάποιων εκδηλώσεων ή ακόμα και ζητήματα άσχετα με τον αναρχικό χώρο.
Με αφορμή τα επισκεπτήρια θέλω να πω και κάποια πράγματα. Στα τελευταία επισκεπτήρια συζητούσαμε για μια εκδήλωση και μια κινηματική έκδοση. Αναφέρομαι στην  έκδοση του βιβλίου του Alfredo Bonanno  “Η ένοπλη χαρά”. Οι Πυρήνες επειδή δραστηριοποιούνται στις εκδόσεις Μαύρη Διεθνής  μας βοήθησαν πολύ στην  συγκεκριμένη έκδοση από τις εκδόσεις Αναρχικό Στέκι Ναδίρ. Η βιβλιοπαρουσίαση έγινε στο Ναδίρ την Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013 και είχαν παραβρεθεί αρκετοί σύντροφοι. Σε αυτή την εκδήλωση είχαν παρέμβει με κείμενα 4 φυλακισμένοι αναρχικοί από την Ιταλία ενώ υπήρχε τηλεφωνική επικοινωνία με το μέλος της ΣΠΦ  Όλγα Οικονομίδου.  Συνοπτικά η συγκεκριμένη εκδήλωση είχε τις εξής θεματικές:
·         Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου το Alfredo M. Bonanno "Η Ένοπλη Χαρά",
·         Συνδρομή των μεταφραστικών δικτύων στη διαρκή αναρχική εξέγερση,
·         Ενημέρωση για την καταστολή στην Ιταλία,

       Εδώ θέλω να πω και κάτι άλλο. Αυτή η εκδήλωση που ανέφερα έγινε 1 εβδομάδα πριν την σύλληψη μου. Αυτή η εκδήλωση είχε πάρα πολλές παραμέτρους αφού έπρεπε να συντονιστούν πολλές δουλειές ταυτόχρονα δηλαδή να γίνει η επικοινωνία με φυλακισμένους συντρόφους σε Ελλάδα και Ιταλία, να γραφτεί η εισήγηση, να επικοινωνήσουμε με τα μεταφραστικά εγχειρήματα που συμμετείχαν στην εκδήλωση, να συγκεντρωθούν βιβλία από διαφορετικές εκδόσεις, να γίνουν αφισοκολλήσεις, να γίνει η επιμέλεια και η τύπωση του βιβλίου και πολλά άλλα.

Γιατι τα λέω όλα αυτά? Για το λόγο ότι το ίδιο διάστημα μου απαγγέλλονται κατηγορίες για βομβιστικές επιθέσεις. Όπως είναι λογικό, με το φόρτο και τις παρακολουθήσεις που είχα εκείνο το διάστημα (έχω αναφερθεί στα κείμενα μου για τις “διακριτικές παρακολουθήσεις” της αντιτρομοκρατικής) αλλά και με τα επισκεπτήρια που έκανα στις δίκες της ΣΠΦ και στη φυλακή  θα ήταν πρακτικά αδύνατο να έχω όποια άλλη δράση. Ωστόσο ο Δένδιας για την σύλληψη μου τότε  έκανε δηλώσεις  για χτύπημα σε διεθνές δίκτυο τρομοκρατίας και αρχικά με κατηγόρησαν για 3 βομβιστικές ενέργειες και έναν εμπρησμό στην Ινδονήσια…

 Όσον αφορά τις κατηγορίες, πιστεύω ότι έχει αναδεχθεί τι έχει συμβεί και τι σκευωρία έχει στήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης μαζί με την αντιτρομοκρατική. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου ήταν γνωστό  ότι την ημέρα που ταχυδρομήθηκε από την Θεσσαλονίκη το δέμα βόμβα (στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής Δημήτρη Χωριανόπουλο) εγώ βρισκόμουν στην Αθήνα σε επισκεπτήριο με το Χρήστο Τσάκαλο. Από την πρώτη μέρα λοιπόν υπήρχε επίσημο έγγραφο από το υπουργείο δικαιοσύνης και από τη φυλακή Κορυδαλλού που επιβεβαίωνε το γεγονός ότι ήμουν στην Αθήνα.  Το άλλοθι μου δηλαδή είναι το ίδιο υπουργείο και η ίδια η φυλακή Κορυδαλλού. Για τα άλλα 3 χτυπήματα όπως επίσης γνωρίζετε έχω ήδη απαλλαγεί μετά τους 6 πρώτους μήνες της προφυλάκισης μου.

Επιπλέον  δεν έχει βρεθεί ούτε αποτύπωμα μου ούτε DNA μου. Που ακόμα και να είχε βρεθεί δεν θα αποδείκνυε κάτι και το λέω αυτό γιατί πολλοί αναρχικοί έχουν τραβηχτεί δικαστικά για ένα αποτύπωμα ή για μέρος DNA που βρέθηκε κάπου…

Κάτι άλλο που θα ήθελα να πω είναι το γεγονός ότι μέσα στη δικογραφία υπάρχει η αναφορά ότι μέσα στο Ναδίρ εντοπίστηκε βιβλίο-θήκη για όπλο. Το βιβλίο αυτό δεν είναι άλλο από το βιβλίο-εξώφυλλο της  Ένοπλης Χαράς. Σας έχω δώσει σε φάκελο τα πρωτόλεια της δημιουργίας του εξωφύλλου.

 Ξέρω ότι θα με ρωτήσετε ποια είναι η θέση μου για τι βία. Η θέση μου σε αυτό το ζήτημα είναι ξεκάθαρη. Συμφωνώ με την ένοπλη επαναστατική βία. Όλες οι επαναστάσεις με τη βία έγιναν. Στη θέση που είμαι θα μπορούσα να πω άλλα ,όμως τότε δε θα ήμουν συνεπής με τις ιδέες μου. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη. Η αναρχική εξέγερση διεξάγετε με κάθε μέσο. Και προφανώς και με τη βία.

 Εισαγγελέας: Τι πιστεύετε για τις παράπλευρες απώλειες. Σχολιάστε μας την περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν.

Μάνδυλας: Για την συγκεκριμένη περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν έχει μιλήσει διεξοδικά η επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη. Εγώ δεν έχω να πω κάτι παραπάνω. Όσων αφορά το ζήτημα των παράπλευρων απωλειών αυτό είναι ξεκάθαρο για έναν αναρχικό ότι δηλαδή είναι εναντίων τέτοιων λογικών και πρακτικών. Συγκεκριμένα οργανώσεις όπως η ΣΠΦ και η FAI  είναι γνωστό ότι δίνουν μεγάλη προτεραιότητα σε αυτό το ζήτημα παίρνοντας προειδοποιητικά τηλεφωνήματα κτλ.

Θα’ θελα επίσης να πω ότι η λογική των παράπλευρων απωλειών είναι πρακτική των αφεντικών. Παρόλο που δεν είμαι κανένας “εργατιστής”, αυτό που βλέπω είναι ότι αυτοί που έχουν υιοθετήσει αυτή την τακτική είναι τα αφεντικά. Όπου για παράδειγμα σ ένα εργοστάσιο θα ελαττωθούν τα μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων ώστε να έχει  μεγαλύτερο κέρδος η επιχείρηση. Ακούμε άλλωστε συνέχεια για νεκρούς εργάτες…

Εισαγγελέας: Πράγματι ισχύει…

Εισαγγελέας: Εσείς σαν αναρχικός τι πιστεύεται ότι πρέπει να γίνει . Ποια είναι η θέση σας?

Μάνδυλας: Εγώ είμαι αναρχικός-μηδενιστής. Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να καταστραφούν όλα και μετά θα μιλήσουμε για το πώς και τι θα δημιουργηθεί. Αν δεν πίστευα σε αυτό τότε θα πίστευα σε μεταρρυθμίσεις και σταδιακές αλλαγές, αλλά προφανώς κάτι τέτοιο δε με εκφράζει ούτε στο ελάχιστο.

Πρόεδρος:  Στις παρακολουθήσεις των αστυνομικών με το Αντρέα Τσαβδαρίδη ήσασταν εσείς?

Μάνδυλας: Με τον Αντρέα είχα μια επαφή όχι πολύ έντονη .Τον γνώριζα 4 χρόνια πριν την σύλληψη μου. Δεν ήμουν εγώ μαζί του στην παρακολούθηση που λέτε.

Πρόεδρος:  Ποια  είναι η οικογενειακή σας κατάσταση και ποια η σχέση σας με τη οικογένεια σας?

Μάνδυλας: Που αποσκοπεί αυτή η ερώτηση?

Πρόεδρος:  Θέλω να σχηματίσω το προφίλ σας ώστε να κρίνω καλύτερα…

Μάνδυλας: Αρκεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο στη δικογραφία εναντίον μου.

 Κλείνοντας θα ήθελα να πω ποιο ήταν το σκεπτικό του κράτους εισβάλλοντας στο Ναδίρ και προχωρώντας στην προφυλάκιση μου. Όπως σας είπα και στην αρχή ασχολούμαι με τον αναρχικό χώρο περίπου 10 χρόνια. 0λα αυτά τα χρόνια οι εκδηλώσεις και οι δραστηριότητες που πραγματοποιούμε σαν Αναρχικό Στέκι Ναδίρ προσελκύουν αρκετά το ενδιαφέρον του κόσμου. Το κράτος βλέποντας να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε ένοπλες οργανώσεις θέλει να γκρεμίσει αυτή την επικοινωνία. Η σύνδεση δημόσιου και παράνομου θεωρείται εκρηκτικό μείγμα.

Έχοντας αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια μια πολύ καλή εικόνα για την τακτική του κράτους ως προς τις διώξεις αγωνιστών είμαι σε θέση να πω ότι είναι η μοναδική φορά που χωρίς ούτε ένα στοιχείο, ένας αναρχικός έμεινε προφυλακισμένος 18 μήνες.

Πρόεδρος:  Η Συνομωσία Πυρήνων της Φωτάς ιδεολογικά τι δηλώνουν ότι είναι?

Μάνδυλας: Αναρχικοί-μηδενιστές, παρόλα αυτά προσωπικά έχω σαν αξία να μην  μιλάω για  άλλους, οπότε  μπορείτε να ρωτήσετε τους ίδιους.

Εισαγγελέας: Είπατε πριν ότι συμφωνείτε με την ένοπλη επαναστατική βία. Εγώ πιστεύω ότι όλο αυτό είναι ένα αδιέξοδο που όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά αλλά αντίθετα νέοι νόμοι βγαίνουν και τα δικαιώματα συρρικνώνονται ακόμα περισσότερο. Τι πιστεύετε γι’ αυτό?

Μάνδυλας: Εγώ πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να αντισταθείς είναι να πολεμάς. Μόνο όταν πολεμάς κερδίζεις. Οι μόνοι που δε φταίνε για το ότι βγαίνουν νέοι νόμοι και που συρρικνώνονται τα δικαιώματα είναι αυτοί που αντιστέκονται.

Εισαγγελέας: θεωρώ ότι οι οργανώσεις αυτές είναι ακίνδυνες και ότι το κράτος δεν τις φοβάται…

Μάνδυλας: Επομένως εσείς εννοείτε ότι οι επαναστάτες δεν απειλούν το κράτος? Τότε απαντήστε μου για ποιο λόγο στους Πυρήνες της Φωτιάς έρχεται η μια προφυλάκιση μετά την άλλη και για πιο λόγο τους κρατά το κράτος τόσο καιρό φυλακισμένους?

Εισαγγελέας: Ευχαριστώ, δεν έχω να ρωτήσω κάτι άλλο.
Πρόεδρος:  Δεν έχω άλλη ερώτηση.