Λίγα λόγια για την λειτουργία του blog.

Το blog δημιουργήθηκε από ελεύθερους ανθρώπους που αγωνίζονται για την αναρχία,χωρίς συμβιβασμούς,δόγματα και μορφές εναλλακτικής εξουσίας ή κλίκας.Δίνεται η δυνατότητα στον οποιονδήποτε να εκφράσει τις απόψεις του,επικοινωνώντας μαζί μας στο lykoitounotou@riseup.net,είτε συμπράττει με κάποια ομάδα,είτε πορεύεται σαν άτομο,αρκεί αυτές να είναι αληθείς και να μην φέρουν κίνδυνο προσωπικής στοχοποίησης από τα μέσα καταστολής,σε αντίθεση με πολλά blogs και σωρό δημοσιευμάτων,απο τους υπερασπιστές του ρεφορμισμού.

Saturday, May 21, 2016

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης «Το γεράκι και το φίδι» για τον Μαουρίτσιο Μοράλες



Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
«Το γεράκι και το φίδι» για τον Μαουρίτσιο Μοράλες

«Το μόνο που φοβάμαι είναι ο χρόνος… Η φθορά της μνήμης που μοιάζει με δεύτερο θάνατο για αυτούς που λείπουν… Ο χρόνος είναι φίλος με το θάνατο, εκτός και αν σταματήσουμε τους δείκτες του ρολογιού και γεμίσουμε τα ημερολόγια μας με μέρες από αυτές που ονειρεύονται αυτοί που σήμερα δεν είναι μαζί μας… Τότε ο θάνατος δε θα έχει καμία εξουσία και οι νεκροί μας θα ζούνε μέσα από τις καρδιές μας.»
Στις 22 Μαΐου 2009 ο αναρχικός Μαουρίτσιο Μοράλες σκοτώνεται καθώς μεταφέρει μια βόμβα για να την τοποθετήσει στη σχολή δεσμοφυλάκων στην Χιλή.
Αρκετοί θεωρούν τον αγώνα μας μάταιο… Δεν πιστεύουν ότι μια μειοψηφία ανυπότακτων αναρχικών μπορεί να επιτεθούν στο κρατικό κτήνος.
Κι όμως ξεχνούν πως πάντα οι μειοψηφίες σαν πυροκροτητές ανατρέπουν την ιστορία και την εκτροχιάζουν από αυτό που μέχρι χθες θεωρούσαν δεδομένο.
Άλλοι θεωρούν πως είμαστε ρομαντικοί και δεν αξίζει να θυσιαζόμαστε για τους άλλους… Όμως όπως έχει γραφτεί κάπου «Ο αναρχικός επαναστάτης δεν θυσιάζεται για την κοινωνία, αλλά αντίθετα θυσιάζει την υπάρχουσα κοινωνία. Η αναρχική διαρκής επανάσταση δεν είναι ένα ιερό καθήκον που πρέπει να εκτελεστεί από ανιδιοτελείς οσιομάρτυρες. Αντίθετα, εμπεριέχει και την ατομική ανταρσία, καθώς είναι εκείνο το σημείο που η αλλαγή του εαυτού μας συναντά την αλλαγή του κόσμου…»
Ακόμα και όταν πεθαίνουμε λοιπόν, είναι γιατί έχουμε ζήσει πραγματικά.
Γι’αυτό δε πιστεύουμε στους επικήδειους, αλλά σε πράξεις, λέξεις και νοήματα που κουβαλάνε τις ψυχές μας μέσα στους αιώνες…
Εφτά χρόνια μετά το θάνατό του συναντάμε ξανά τον Μαουρίτσιο Μοράλες μέσα από τα λόγια της αναρχικής Έμμα Γκόλντμαν:
«Δε γνωρίζω πόσοι από σας έχουν διαβάσει το θαυμάσιο πεζοτράγουδο του Γκόρκι που λέγεται Το Φίδι και το Γεράκι. 
Το φίδι δε μπορεί να καταλάβει το γεράκι. «Γιατί δεν ξεκουράζεσαι εδώ στα σκοτεινά, στην όμορφη, γλιστερή υγρασία;» ρωτάει το φίδι. «Γιατί πετάς στους ουρανούς; Δε ξέρεις τους κινδύνους που παραμονεύουν εκεί, τη βία και την καταιγίδα που σε περιμένουν, το όπλο του κυνηγού που θα σε γκρεμίσει και θα καταστρέψει τη ζωή σου;»
Αλλά το γεράκι δεν έδειξε προσοχή. Άπλωσε τις φτερούγες του και πετάχτηκε στους αιθέρες, το θριαμβευτικό τραγούδι του ακούστηκε να αντηχεί στους ουρανούς.
Μια μέρα το γεράκι γκρεμίστηκε, το αίμα του ανάβλυζε από την καρδιά του και το φίδι του είπε «Ανόητε σε προειδοποίησα, σου είπα να μείνεις εκεί όπου ήμουν, στα σκοτεινά, στην όμορφη, ζεστή υγρασία όπου κανένας δεν μπορούσε να σε βρει και να σε βλάψει…». Αλλά με την τελευταία του πνοή το γεράκι απάντησε «Έχω πετάξει στους αιθέρες, έχω ανέβει σε ύψη ιλιγγιώδη, έχω αντικρίσει το φως, έχω ζήσει, έχω ζήσει!»

Για τον Μαουρίτσιο Μοράλες…
Για τους συντρόφους που λείπουν…

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς- Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης

Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος
Οικονομίδου Όλγα
Πολύδωρος Γιώργος

Wednesday, May 4, 2016

Κείμενο Σ.Π.Φ. - Η εξέγερση δεν γνωρίζει σύνορα



Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ

Διεθνές κάλεσμα από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς για την εκστρατεία
Fuck Nations – Squat the World”


Η καλορυθμισμένη κανονικότητα της κοινωνικής ζωής μέσα στα εξουσιαστικά συστήματα δεν είναι προϊόν μιας μονοδιάστατης στρατηγικής αντίληψης που ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι αλλά αντίθετα είναι το άθροισμα πολλών μελετημένων και δοκιμασμένων λογικών, τακτικών και πρακτικών. Είναι δεδομένο ότι η εξουσία δε θα ήταν αυτό που είναι αν δεν αυτοεξελισσόταν διαρκώς καλύπτοντας προηγούμενες ελλείψεις και αδυναμίες στη διαχείριση της κοινωνικής ανοχής των υπηκόων της. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν υπάρξει και συνεχίζονται να εμφανίζονται συνεχώς ολόκληρα πολιτικό-φιλοσοφικά ρεύματα που πραγματεύονται την αναγκαιότητα της εξουσιαστικής διάρθρωσης των ανθρώπινων κοινωνιών. Μέσα από συνεχή πειράματα, μελέτες, διατριβές μια σειρά από πολιτικά-επιστημονικά think tank οπλίζουν το χέρι της εξουσίας με ολοένα και πιο εξειδικευμένες μεθόδους εξασφάλισης της κοινωνικής ανοχής.
“Αν δεν παταχθούν σύντομα τα πρώτα ανεπαίσθητα σημάδια της αταξίας, τότε σύντομα θα επικρατήσει χάος και αναρχία”. Η παραπάνω κοινωνιολογική ερμηνεία, που αποθέτει το απόσταγμα μιας συγκεκριμένης θεωρίας πάνω στην οποία έχουν προσαρμοστεί διάφοροι κατασταλτικοί σχεδιασμοί έχει άμεση σύνδεση με τον τρόπο που ο εχθρός αντιμετωπίζει στο σύνολο του όλους τους πιθανούς κινδύνους αποσταθεροποίησης εν τη γενέσει τους πριν αυτοί πάρουν σάρκα και οστά. Μιλώντας για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης που μπορούν να αποτελούν ανατρεπτικά ριζοσπαστικά ρεύματα μπορούμε να πούμε πως το δόγμα μηδενικής ανοχής στοχεύει στην προληπτική αντιμετώπιση τους. Έχει παρατηρηθεί πως αυτή η προληπτική αντιμετώπιση έχει διαφορετικές φάσεις: Σε πρώτη φάση παρατηρείται πως κάθε φορά που ένα ανατρεπτικό ρεύμα αρχίζει και εμφανίζει στο εσωτερικό του πιο ριζοσπαστικές και επιθετικές λογικές η καταστολή αναβαθμίζεται σχεδόν άμεσα και υπερβολικά δυσανάλογα ώστε να μπει ένας φραγμός στη περαιτέρω όξυνση των επιθετικών χαρακτηριστικών του. Όσοι και όσες αποτελούν τους εκφραστές αυτών των επιθετικών λογικών συναντούν την αμείλικτη εκδικητικότητα του συστήματος που δεν διστάζει να στραφεί και εναντίον του συνόλου του κοινωνικού τους περίγυρου ώστε να γενικευτεί ο φόβος.
Σε δεύτερη φάση παρατηρείται πως χτυπιούνται εξίσου εκείνες οι δημόσιες δομές ενός ανατρεπτικού ρεύματος που αποτελούν σημεία συνάντησης, γνωριμίας, ζυμώσεων μεταξύ των πολιτικών υποκειμένων και αυτό δε γίνεται τόσο για τον κίνδυνο που αποτελούν στο σήμερα αλλά για τον εν δυνάμει κίνδυνο που μπορεί να αποτελέσουν στο μέλλον. Έτσι η εξουσία επιχειρεί να δημιουργήσει λογικές διαιρέσεις εντός των ανατρεπτικών κύκλων προκαλώντας διασπάσεις μεταξύ όσων επιμένουν στη συνέχιση και όξυνση των επιθετικών λογικών και όσους επικαλούνται μια οπισθοχώρηση για λόγους μιας υποτιθέμενης ανασύνταξης.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε πως εντείνεται συνεχώς η εκδικητική αντιμετώπιση των αναρχικών αιχμαλώτων με διάφορες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Βλέπουμε όμως πως παράλληλα ακολουθείται και μια στρατηγική της έντασης σε ότι αφορά τις δημόσιες δομές της αναρχίας (στέκια – καταλήψεις) καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιθέσεις εναντίον τους από κράτος και παρακράτος. Για μας αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς τους τελευταίους μήνες η αναρχία εμφανίζει μια μεγαλύτερη κινητικότητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μέσα στο γενικότερο κλίμα κοινωνικής ξηρασίας των τελευταίων ετών διαπιστώνουμε πως σιγά σιγά αρχίζει να διακρίνεται μια επιθετική ορμή που ίσως αποκτήσει μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες διαστάσεις μελλοντικά. Μια σειρά από κινήσεις, καμπάνιες, εκστρατείες όπως αυτή του Μαύρου Δεκέμβρη βγάζουν ξανά στο προσκήνιο τις επιθετικές αιχμές της αναρχίας κι ο εχθρός γνωρίζει καλά ότι πρέπει να προλάβει να χτυπήσει πριν η τάση εξελιχθεί σε κύμα, ότι αυτές οι επιθετικές αιχμές πρέπει να καταπολεμηθούν τώρα που είναι αρχή γιατί αλλιώς είναι βέβαιο πως οι ανατρεπτικές ενέργειες και κινήσεις θα ενταθούν με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη δυνατή αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού.
Για αυτό οι επιθέσεις στις δημόσιες δομές της αναρχίας μας αφορούν όλους καθώς το ξεπέρασμα και πόσο μάλλον το επιθετικό ξεπέρασμα αυτού του κάβου που η εξουσία προσπαθεί να ρίξει την αναρχία για να μην οξυνθούν περαιτέρω τα επιθετικά χαρακτηριστικά της είναι ο δρόμος για να κατακτήσουμε περισσότερο έδαφος μέσα στις μάχες μας εναντίων της εξουσίας.
Διότι σε αυτές τις δημόσιες δομές είναι που αποκτούμε όλοι τα πρώτα βιώματα με την αναρχία. Είναι εκεί που θα γίνουν οι πρώτες επαφές, οι πρώτες γνωριμίες, οι πρώτες ζυμώσεις εντός των ριζοσπαστικών κομματιών της αναρχίας. Επομένως αυτό που τραυματίζεται συν τοις άλλοις με τις επιθέσεις σε αυτές τις δομές είναι και αυτή η πρώτη εικόνα που αποκτούν όλοι όσοι και όσες αρχίζουν τα πρώτα τους φλερτ με την αναρχία.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι αν δεν υπάρξει μια δυναμική αντίδραση από τη μεριά της αναρχίας όχι μόνο δε θα εκλείψουν αυτές οι επιθέσεις αλλά αντίθετα θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν βυθίζοντας και πάλι την αναρχία, στην ηττοπάθεια την εσωστρέφεια και την τελμάτωση. Μια οργανωμένη επιθετική ανταπάντηση από τη μεριά μας θα εξασφάλιζε και καλύτερους συσχετισμούς για τη συνέχιση και όξυνση της αναρχικής παρουσίας στις μητροπόλεις έτσι ώστε να αυξάνεται προοδευτικά ο πήχης της κοινωνικής απορρύθμισης, κάτι που τουλάχιστον για μας είναι βασικό χαρακτηριστικό της αναρχικής στρατηγικής.
Καλωσορίζουμε λοιπόν την πρόταση και το κάλεσμα της κατάληψης Παπαμιχελάκη, της Συνεχούς Αποδόμησης και της αναρχικής βιβλιοθήκης Τεφλόν που είναι ενεργά κομμάτια του εξεγερτικού συνδέσμου θεωρίας και πράξης, καθώς και των Ραδιοφραγμάτων για μια συντονισμένη εκστρατεία δράσης το μήνα Μάιο που θα λειτουργήσει ως μια απάντηση από τη μεριά της αναρχίας απέναντι σε όλες τις επιθέσεις των τελευταίων μηνών. Μια τέτοια εκστρατεία που θα κινείται πάνω στις αρχές και τη λογική της αναρχικής πολυμορφίας και του άτυπου συντονισμού της αναρχικής δράσης όπως αυτά εκδηλώθηκαν στη πράξη μέσα από το Μαύρο Δεκέμβρη. Πιστεύουμε ότι μια τέτοια εκστρατεία είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να αξιοποιούνται οι παρακαταθήκες του εγγύς παρελθόντος αντί να μπαίνουν σε μαυσωλεία όπου στοιβάζονται κινηματικές εμπειρίες με ανοιχτά στοιχήματα που έμειναν εκκρεμή. Είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε η αποτίμηση του Μαύρου Δεκέμβρη και ο διάλογος που ακολούθησε μετέπειτα μέσα εκείνα τα κείμενα που στήριξαν την δημιουργία μια ανοικτής πλατφόρμας άτυπου συντονισμού της αναρχικής πολύμορφης δράσης να μετουσιωθεί πλέον σε κάτι ζωντανό.
Είναι μια καλή ευκαιρία ώστε να αναπτυχθεί μια πολύμορφη δυναμική που θα εξαπολύσει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο αντίποινα για κάθε μια επίθεση που έχουν δεχθεί οι δημόσιες δομές της αναρχίας έτσι ώστε το “τίποτα δεν μένει αναπάντητο” να δραπετεύσει απ' τα κείμενα και τις ανακοινώσεις και να γίνει μια επικίνδυνη πραγματικότητα που θα συμβάλει με τον τρόπο της όσο μπορεί στην πρόκληση χαοτικών μεταβλητών μέσα στον κοινωνικό χωροχρόνο.
Προκειμένου να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε στη συγκεκριμένη εκστρατεία απευθύνουμε κι εμείς με τη σειρά μας μια διεθνή πρόσκληση στους αναρχικούς συντρόφους και τις συντρόφισσες στο εξωτερικό έτσι ώστε να πλαισιωθεί αυτή η εκστρατεία σε διεθνές επίπεδο ιχνηλατώντας τόσο την αποτίμηση του Μαύρου Δεκέμβρη όσο και της πιο πρόσφατης διεθνούς εκστρατείας για μια βδομάδα δράσεων αλληλεγγύης έτσι όπως διατυπώθηκε στο κάλεσμα της αναρχικής κατάληψης La Solidaria στην Ουρουγουάη με αφορμή την επαπειλούμενη εκκένωση της. Στηρίζουμε επίσης το κάλεσμα των συντρόφων από τις άτυπες αναρχικές ατομικότητες που τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό στο κανάλι CORTV της Οαχάκα στο Μεξικό, ένα χτύπημα που όπως γράφουν στην ανάληψη ευθύνης ήταν απάντηση “μπροστά στο κύμα καταστολής που 'χει επικεντρωθεί ιδιαίτερα κατά του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού κινήματος” ένα κάλεσμα για την εξάπλωση της επίθεσης σε όλους τους εχθρούς της αναρχίας.
Αυτή η πρόσκληση που απευθύνουμε είναι ο δικός μας τρόπος να νιώσουμε ότι συμμετέχουμε ενεργά μέσα στις διαδικασίες τις αναρχίας καταργώντας τις αποστάσεις που δημιουργεί ο εγκλεισμός. Είναι ο δικός μας τρόπος να βρεθούμε σε ένα κοινό έδαφος αγώνα με τους εκτός των τοιχών και ταυτόχρονα να αποδείξουμε ότι ο φυσικός εγκλεισμός δεν περιορίζει και σε καμία περίπτωση δεν αιχμαλωτίζει την επιθυμία μας να είμαστε ζωντανό κομμάτι της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης.

Αποφασισμένοι να σταθούμε απέναντι στην καταστολή αντισταθήκαμε ξέροντας ότι ίσως αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν απλά μια μικρή χειρονομία. Ο λόγος μας πήρε νόημα χωρίς αμφιβολία. Οι χώροι αμύνονται, δεν τους χαρίζουμε δεν εγκαταλείπονται, αναλαμβάνοντας όλες τις συνέπειες που η πράξη μας θα μπορούσε να προκαλέσει... Η πιο συνετή επιλογή, σύμφωνα με την απαιτούμενη λογική, που δεν έχει ούτε αρχές, ούτε ηθική πέρα από την άνεση και τον τρόμο, ήταν να εγκαταλείψουμε το σπίτι, να προστατέψουμε την ακεραιότητα μας την “ελευθερία” μας, τις ζωές μας, αλλά δεν το κάναμε.”

Λόγια της αναρχικής κατάληψης Σάκο και Βανζέτι μετά την επίθεση που δέχτηκε από την αστυνομία το Μάιο του 2009 με αφορμή το θάνατο του αναρχικού Μαουρίτσιο Μοράλες από έκρηξη βόμβας που κουβαλούσε ο ίδιος και σκόπευε να τοποθετήσει σε σχολή δεσμοφυλάκων. Ο Μαουρίτσιο ήταν ενεργό μέλος της κατάληψης Σάκο και Βανζέτι έξω από την οποία σημειωθήκαν πολύωρες σκληρές συγκρούσεις μεταξύ αλληλέγγυων που ύψωσαν οδοφράγματα και άναψαν φωτιές για να εμποδίσουν τους μπάτσους να πραγματοποιήσουν έρευνα στην κατάληψη. Την ίδια στιγμή άλλα δύο κατειλημμένα σπίτια το “Cueto con Andes” και το “La Idea” δέχονταν και αυτά επίθεση από ομάδες εφόδου της αστυνομίας, ελεύθερους σκοπευτές και ελικόπτερα. Τελικώς η αποφασιστικότητα των συντρόφων που συγκρούστηκαν με την αστυνομία έξω απ' την κατάληψη Σάκο και Βανζέτι απέτρεψε την εισβολή.
Συνεπείς στην επιθυμία μας να τιμούμε τα αδέρφια μας που χάθηκαν στη μάχη με την εξουσία προτείνουμε επίσης η εκστρατεία Fuck Nations, Squat the World να λειτουργήσει ταυτόχρονα και ως μια υπενθύμιση του νεκρού αδερφού μας Μαουρίτσιο Μοράλες που σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στο Σαντιάγκο της Χιλής πριν από επτά χρόνια στις 22 Μαΐου 2009. Ο αναρχικός Μαουρίτσιο με τη συνεπή του δράση και στάση ζωής απέδειξε ότι στην αυθεντική αναρχική πολυμορφία δεν υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα μέσα αγώνα. Το γεγονός ότι συμμετείχε σε μια κατάληψη δεν τον εμπόδισε να είναι ταυτόχρονα και βομβιστής ούτε τον εμπόδισε να επιχειρήσει μια ενέργεια επιθετικής αλληλεγγύης που στόχευε την ανατίναξη μιας σχολής βασανιστών δεσμοφυλάκων. Το μόνο που του στάθηκε εμπόδιο στις επιλογές του ήταν ο τραγικός θάνατος του που τον στέρησε απ' τις αδερφές και τους αδερφούς του. Ας κρατήσουμε το Μαορί στη καρδιά μας ανάβοντας τη φλόγα της αναρχικής εξέγερσης την ίδια φλόγα που έκαιγε μέσα στον αδερφό μας ως το τέλος. Κλείνοντας αφήνουμε τα λόγια του να μιλήσουν για τον ίδιο:

“Αυτή είναι η ώρα να δράσουμε, στην καθημερινή μας ζωή μαζί με τους κοντινούς μας, για την καταστροφή της κοινωνίας φυλακής και για την καταστροφή κάθε κοινωνικής προσπάθειας για μεταρρύθμιση αυτού του σιχαμερού συστήματος θανάτου.
Η αλληλεγγύη δε θα πρέπει ποτέ να είναι ένα κενό σύνθημα αλλά αντίθετα καθημερινή δράση σύγκρουσης με την εξουσία. Και με τη συνεχή υποστήριξη προς τα αιχμάλωτα αδέρφια μας σε αυτό τον πόλεμο μέχρι θανάτου.”

Με τη μνήμη των νεκρών πάντα ανάμεσα μας.
Για τον εξεγερτικό σύνδεσμο θεωρίας και πράξης.
Στηρίζουμε ολόψυχα την εκστρατεία Fuck Nations / Squat the World

         Τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF

Χάρης Χατζημιχελάκης
Θεόφιλος Μαυρόπουλος
Γιώργος Νικολόπουλος
Μιχάλης Νικολόπουλος
Δαμιανός Μπολάνος
Παναγιώτης Αργυρού